Thursday, February 24, 2011

អនុស្សាវរីយ៍មួយ (ភាគទី ១)

        រល​លក​បោក​ច្រាំង លាន់​សូរ​ប្រាវៗ ទាំង​កណ្តាលរាត្រី ។ យប់​នេះ​ខ្យល់​ខ្លាំង​គួរ​ឲ្យ​រន្ធត់​ជា​ពន់ពេក​។ មាត់​ស​មុ​ទ្យ​ ដែល​ពេល​ថៃ្ង​អូ៑​អរ ពេញ​ទៅដោយ​មនុស្ស​គួរសម​នោះ ពេលនេះ​ក្លាយជា​ស្ងាត់​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច​។ ម៉ោង ១២ កន្លះ រំលង​អា​ធ្រា​តទៅ​ហើយសម​នឹង​នេះ​ជា​ថ្ងៃ​ធម្មតា​ផង មិនសូវមាន​អ្នក​ទេសចរណ៍​ណា​មកលេង​ទេ លុះដល់​យប់​ជ្រៅ​ទៅ​កាន់តែ​ស្ងាត់ជ្រងំ​។ នៅក្រោម​ដើម​ដូង​ប្រប​មាត់​ស​មុ​ទ្យ​មួយ​ដើម ប្រសិន​ណា​ជា​យើង​សំលឹង​ឲ្យ​យូរ​បន្តិច នោះ​យើង​នឹង​បានឃើញ​ស្រមោល​ខ្មៅ​ស្ទង់ៗ​ជាក់​ជាមិនខាន​។ ពេលដែល​យើង​មើល​យូរៗ​ទើប​យើង​អាច​ដឹងបាន​ថា​នេះ​ជា​ស្រមោល​មនុស្ស​ប្រុស​ម្នាក់​។ ដោយសារ​នេះ​ជា​រាត្រី​រនោច យើង​មិនអាច​ដឹង​ពី​ភិនភាគ​បុរស​អាថ៌កំបាំង​នេះ​បានឡើយ​។​មួយសន្ទុះ​ក្រោយមក...